Bramkarz to ja

Małe, nieistniejące naprawdę miasto Schum- mertal leżące niby to w środkowej Szwajcarii, nie jest miejscem wesołym. Kontrola społe- czna jest mocno odczuwalna, spożycie nar- kotyków wysokie, a ramię sprawiedliwości długie. Młody narrator, tytułowy Bramkarz, który dopiero co wyszedł z więzienia i samot- nie walczy z życiem, próbuje właśnie tutaj, w małomiasteczkowym środowisku, szukać swojego miejsca, na nowo zorganizować so- bie życie. Znajduje sezonową pracę, zakochu- je się w kelnerce i wyjeżdża z nią do Hiszpanii – ale dawne wydarzenia wracają. Powieść, podobnie jak wiele innych tekstów Pedra Lenza, jest monologiem wewnętrznym bohatera skierowanym do czytelnika. Bramkarz jest niestrudzonym narratorem-szelmą, zarówno naiwnym, jak i przebiegłym, balan- sującym między nadzieją a beznadzieją. Opowiadając o swoim życiu, Bramkarz gubi się nieraz w swoich opowieściach, które stają się dla niego pułapką. Bohater dowiaduje się stopniowo, jak został oszukany przez dom- niemanych przyjaciół i został kozłem ofiar- nym w poważnym przestępstwie. W napisanej w dialekcie berneńskim mało- miasteczkowej, więzienno-narkotykowej powieści „Bramkarz to ja”, udało się autorowi stworzyć tragikomiczny utwór literacki. Tłumaczenie Anny Słodowicz i jej syna Da- niela Słodowicza świetnie oddaje styl użytego przez autora języka. Szwajcarski bohater, Bramkarz, uosabia typ antybohatera, który często występuje również w literaturze polskiej, np. w opowiadaniach Tadeusza Borows- kiego „Kamienny świat” czy Marka Hłaski „Pętla”. Jest to bohater, który żyje wśród nas, którego codziennie spotykamy.