ben severim hiç kimsenin cesaret edemediği kadar derinlere bakmayı.. özellikle kendi derinliklerime.. severim kabuk tutmuş yaraları koparmayı ve yine yeniden kanatmayı.. iyileşmek için önce acı çekmek gerekiyormuş.. bunu öğrenmekten ziyade hissettiğimden beri, her acının beni kendi benliğime yakınlaştırdığı için, acılar sadece acıtmadığı sonrasında dönüştürdüğü için onları kucaklamayı öğrendim 🤍✨ kanatmayı ve bir kez daha iyileşmeyi öğrendim.. iyileşerek her geçen gün biraz daha “Ben” olabilmeyi öğrendim.. Ve bu kitapla birlikte biraz daha kanadım, sonrasında biraz daha iyileştim ve en önemlisi biraz daha “Ben” olabildim.. teşekkürler Mark Wolynn 🤍